Aku duwéni kanca anyar. Kancaku kuwi wadon. Dhèwèké pindahan saka Jogja.
Praupané lan sipaté padha kaya sébutané kutha Jogja yaiku kutha istimewa. Wis patang taun dhèwèké manggon ing Surabaya karo kaluwargané. Dhèwèké duwé jénéng yaiku Melati. Jénéngé kaya jénéng kembang melati. Aku nimbali Mela.
Mela pindah ing Surabaya taun 2018. Wêktu iku aku isih SMA. Mela uga saumuran
karo aku. Ora iku waé, Mela pindah ing sêkolah sing padha karo aku. Lan uga sékélas karo
aku. Atiku bungah bangêt. Bayangké waé yèn sabên dina aku bakal kêtêmu Mela. Ing omah kêtêmu, amarga omahku cêdhak bangêt karo omah dhèwèké. Ing sêkolah uga kêtêmu, amarga sakêlas. Jaré wong yèn kêtêmu sabên dina iku jênêngé jodoh. Makané iku, aku yakin yèn Mela bakal dadi jodohku.
Saiki aku nang kêlas. Aku nyawang praupané dhèwèké sing lagi omong-omongan karo kancané. Kayané dhèwèké wis akrab karo kanca-kanca liyané. Nanging aku ing kéné mung nyawang saka adoh lan ora wani ngajak ngomong dhèwèké. Yèn budhal sêkolah, aku mêsthi ngêtutké dhèwèké sinambi mênêng-mênêng nyawang dhèwèké saka mburi. Alasanku ora wani nyêdhaki dhèwèké amarga beda agama. Arêp dadi kanca kok atiku ora gêlêm. Ya wis aku mung nyawang dhèwèké saka adoh. Nyawang dhèwèké lagi guyon karo kancané waé wis sênêng
atiku.
“ Ayo ndang dicêdhaki to... aja disawangi tok” kandha Garot, kancaku. Garot iki kanca sakêlas lan sakbangku karo aku. Garot wêruh yèn aku sênêng Mela. Aku nolèh sêdhèla marang Garot. Sabanjuré, aku ngguyu.
“ Piyé to? Wualah... sakarêpmu, aku wis ngandhani kowé bola-bali nganthi lambéku pêgêl ya ora dirungokaké lan ora dilakoni” omèl Garot.
***
2 taun sabanjuré...
Aku isih ing kéné. Isih têtêp nyawang dhèwèké saka adhoh. Déné aku saiki wis arêp
lulus SMA ya uga ora wani nyêdhaki Mela. Garot bola-bali ngandhani marang aku yèn ndang dicêdhaki sadurunge Mela duwèni pacar. Mênê wayahé ujian nasional kanggo penentuan kelulusan. Aku arêp wènèhi semangat marang dhèwèké, nanging ora wani ngomong dhisikan. Dhuh Gusti... aku kudu nganggo cara kaya apa supaya cêdhak karo dhèwèké?, pitakonku ing njero ati. Sawêtara iku ana tèmbok dhuwur antarané aku karo dhèwèke, yaiku agama.
Yèn jarè Marcel, ‘Tuhan memang satu. Kita yang tak sama. Haruskah aku lantas pergi,
meski cinta takkan bisa pergi.’ Aku ora nemu sing versi jawa. Marcel kuwi penyanyi Indonesia, wis pasti lirik laguné nganggo Bahasa Indonesia. Apa lagu kuwi tak cover waé ya nganggo basa jawa supaya sing ngêrungokaké padha cidro? Ora sido wis. Swaraku ora pènak dirungokaké.
Lirik lagu iku pancèn ana bênêré. Uga mirip karo kisah cintaku. Dhèwèké ing gereja,
aku ing masjid. Nanging aku têtêp sênêng lan trésna marang slirané. Sawisé ujian nasional, aku lan kanca kanca kabar apik saka kampus sing dikarêpaké. Aku mêlbu ing Universitas
Airlangga, Garot mêlbu ing Universitas Brawijaya, lan Mela kêtampa ing universitas sing
padha kaya aku. Aku dadi yakin bangêt yèn Mela kuwi bakal dadi jodohku.
***
10 taun sabanjuré...
Sawisé aku lulus kuliah, aku langsung golèk kerja. Saiki aku kerja ing perusahaan apik
lan dikênal wong wong. Uga aku kêtêmu Mela manèh. Nanging aku lan Mela beda departemen waé. Ing omah isih têtêp kêtêmu, ananging ora wani nyapa lan ora wani ngajak ngomong.
Pancen jodoh kayané, makané kuwi kêtêmu sabên dina.
Dumadakan aku krungu swara ramé-ramé. Ana apa ya kok ramé-ramé. Aku langsung téka ing panggon sing ramé kasêbut. Oh pranyata ana wong wènèhi undangan rabi. Kira-kira sapa sing rabi? Kok swasanané mèlu ramé lan wong-wong padha sumringah.
“ Mela wis rabi dhisikan, kowé kapan?” pitakon salah siji kanca kerjaku marang aku. Aku nolèh sêdhèla, “ karo sapa?” pitakonku bali marang kancaku.
“ Ora ngêrti, amarga ora diundang. Aku krungu saka kancaku sing diundang” wangsulané kancaku.
Dadi, aku mung jaga jodoh wong liya? Dakkiro sabên dina ketemu kuwi jênêngê jodoh.
Aku salah ngiro. Atiku sêdhih krungu berita iku. Kayané aku lan Mela mung diketemukaké,
nanging ora nyanding.
Crita diripta dening Mustika Dewi
Commenti